เรือ Windy Mcbrine กลุ่มโจรสลัดทานตะวัน : )

[artkub]

ชอบเพลงนี้จังฟังเพลินดี

[BluCero]

กำลังเจอมรสุมชีวิต(อีกแล้ว)

ผมต้องนั่งร้องไห้โดยไม่มีเสียงไม่อยากให้พ่อแม่ได้ยิน ทรมานจังเลยยยย

แต่ต้องผ่านมันไปให้ได้ กำหมัดแน่นหน้าซุกหมอนนนน

[ONEPIECE0125]

เฮีย สู้ๆนะ เฮียเก่งอยู่แล้ว เฮียต้องผ่านมันไปให้ได้~

เวลลล!

[BluCero]

เฮีย สู้ๆนะ เฮียเก่งอยู่แล้ว เฮียต้องผ่านมันไปให้ได้~

เวลลล!

[BluCero]

https://thebluecero.wordpress.com/

งานเขียนต่างๆของผมย้ายมาที่นี้แล้วนะครับ

งานบ่นงานอวยมาหมด นิยายก็เช่นกัน

[Goku ss4]

ตอนผมจบ ม.6 ใหม่ๆ ผมไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรหรือทำอะไรดี
พ่อผมไปฝากผมไว้ที่ร้านมินิมาร์ทแถวๆฝั่งธน ก็ทำงานในร้านไปเรื่อยๆ ที่ร้านเขาให้ผมไปเรียนรามอาทิตย์ละ 2 วัน
ตอนนั่งรถไปเรียน หรือกลับบ้าน ผมมักจะนึกถึงเพื่อนคนอื่นๆอยู่เสมอว่า ทำไมไอ้นั่นสบายจัง ไอ้นั่นมันรวยจังวะ ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่ เหมือนเบื่อตัวเองเบื่อชีวิตตัวเองมากๆ ผมก็เลยใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย บางทีก็ไม่ไปเรียนไปนั่งเหม่อคิดนุ่นคิดนี่ตลอดเวลา ผมเป็นอย่างนี้อยู่ 3 ปี เรียนก็ไม่ผ่านซักเล่ม จนมีความคิดอยากเลิกเรียนออกไปหางานทำจริงจังไปเลย ซึ่งเต็มที่ก็คงได้แค่ทำงานตามห้างไปวันๆ

แต่มีวันหนึ่งชีวิตผมก็มาพบจุดเปลี่ยน มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม เธอพร้อมให้กำลังใจผมตลอด เธอรุ่นเดียวกับผมแหละแต่เธอเรียนจบแล้ว เธอถามผมว่าทำไมถึงเรียนไม่ผ่าน ผมบอกไม่รู้ เธอก็เลยโอนหน่วยกิจมาลงเรียนกับผมอีกใบ
แล้วก็เคี่ยวเข็ญผม ไล่ผมไปเรียน ร้องไห้เวลาที่ผมไม่ยอมไปสอบ ผมไม่อยากให้เธอเสียใจก็เลยไปเรียนกับเธอทุกวัน

ผมและเธอใช้เวลา 2 ปีครึ่งหลังจากนั้นจบนิติราม แล้วก็ลองไปเรียนเน เธอก็ทำเหมือนเดิมจนผมจบได้ภายใน 1 ปี
มันเหมือนฝันนะจากคนที่ไม่มีอะไรเลยในชีวิต แต่ผมกลับเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนอนาคตตัวเองได้ภายในเวลา 3 - 4 ปี
ผมต้องขอขอบคุณเธอคนนั้นจริงๆ ที่ทำให้ผมไม่ได้อยู่เดียวดายบนโลกใบนี้ ปัจจุบันผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับเธอ
และคิดว่าจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต เธอเป็นภรรยาของผมเองครับ

จุดเปลี่ยนของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าทุกคนจะมีจุดๆนั้นผ่านเข้ามาในชีวิต เราท้อแท้ หรือรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตได้ แต่ถ้าเรายังมีความฝันหรือความหวังอยู่ ก็น่าจะมีเหตุการณ์หรือจุดเปลี่ยนนั้นๆเข้ามาครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ

ปล.พิมพ์สดจากความทรงจำครับ อาจไม่สละสลวยเท่าไหร่ แต่อยากให้กำลังใจทุกๆคนที่อยู่ในนี้ครับ

[ONEPIECE0125]

โอ้เฮียย >\\\< ซ้อน่ารักอะ

อยากเจอคนแบบซ้อเยอะๆจัง สาธุ ส่งมาซักคน 55555+

[artkub]

ตอนผมจบ ม.6 ใหม่ๆ ผมไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรหรือทำอะไรดี
พ่อผมไปฝากผมไว้ที่ร้านมินิมาร์ทแถวๆฝั่งธน ก็ทำงานในร้านไปเรื่อยๆ ที่ร้านเขาให้ผมไปเรียนรามอาทิตย์ละ 2 วัน
ตอนนั่งรถไปเรียน หรือกลับบ้าน ผมมักจะนึกถึงเพื่อนคนอื่นๆอยู่เสมอว่า ทำไมไอ้นั่นสบายจัง ไอ้นั่นมันรวยจังวะ ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่ เหมือนเบื่อตัวเองเบื่อชีวิตตัวเองมากๆ ผมก็เลยใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย บางทีก็ไม่ไปเรียนไปนั่งเหม่อคิดนุ่นคิดนี่ตลอดเวลา ผมเป็นอย่างนี้อยู่ 3 ปี เรียนก็ไม่ผ่านซักเล่ม จนมีความคิดอยากเลิกเรียนออกไปหางานทำจริงจังไปเลย ซึ่งเต็มที่ก็คงได้แค่ทำงานตามห้างไปวันๆ

แต่มีวันหนึ่งชีวิตผมก็มาพบจุดเปลี่ยน มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม เธอพร้อมให้กำลังใจผมตลอด เธอรุ่นเดียวกับผมแหละแต่เธอเรียนจบแล้ว เธอถามผมว่าทำไมถึงเรียนไม่ผ่าน ผมบอกไม่รู้ เธอก็เลยโอนหน่วยกิจมาลงเรียนกับผมอีกใบ
แล้วก็เคี่ยวเข็ญผม ไล่ผมไปเรียน ร้องไห้เวลาที่ผมไม่ยอมไปสอบ ผมไม่อยากให้เธอเสียใจก็เลยไปเรียนกับเธอทุกวัน

ผมและเธอใช้เวลา 2 ปีครึ่งหลังจากนั้นจบนิติราม แล้วก็ลองไปเรียนเน เธอก็ทำเหมือนเดิมจนผมจบได้ภายใน 1 ปี
มันเหมือนฝันนะจากคนที่ไม่มีอะไรเลยในชีวิต แต่ผมกลับเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนอนาคตตัวเองได้ภายในเวลา 3 - 4 ปี
ผมต้องขอขอบคุณเธอคนนั้นจริงๆ ที่ทำให้ผมไม่ได้อยู่เดียวดายบนโลกใบนี้ ปัจจุบันผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับเธอ
และคิดว่าจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต เธอเป็นภรรยาของผมเองครับ

จุดเปลี่ยนของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าทุกคนจะมีจุดๆนั้นผ่านเข้ามาในชีวิต เราท้อแท้ หรือรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตได้ แต่ถ้าเรายังมีความฝันหรือความหวังอยู่ ก็น่าจะมีเหตุการณ์หรือจุดเปลี่ยนนั้นๆเข้ามาครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ

ปล.พิมพ์สดจากความทรงจำครับ อาจไม่สละสลวยเท่าไหร่ แต่อยากให้กำลังใจทุกๆคนที่อยู่ในนี้ครับ

ถือว่าเฮียโชคดีมากๆ ที่ได้คู่ที่ดี ขอให้รักกันนานๆนะครับ

[ONEPIECE0125]

Happy Birthday #RoronoaZoro

^0^

[Sunflowerz]

กำลังเจอมรสุมชีวิต(อีกแล้ว)

ผมต้องนั่งร้องไห้โดยไม่มีเสียงไม่อยากให้พ่อแม่ได้ยิน ทรมานจังเลยยยย

แต่ต้องผ่านมันไปให้ได้ กำหมัดแน่นหน้าซุกหมอนนนน

อดทนและผ่านมันไปให้ได้ครับ ความฝันไม่มีทางหมดอายุ ความพยายามต่างหากที่มีวันหมดอายุ เป็นกำลังใจให้ : )

ตอนผมจบ ม.6 ใหม่ๆ ผมไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรหรือทำอะไรดี
พ่อผมไปฝากผมไว้ที่ร้านมินิมาร์ทแถวๆฝั่งธน ก็ทำงานในร้านไปเรื่อยๆ ที่ร้านเขาให้ผมไปเรียนรามอาทิตย์ละ 2 วัน
ตอนนั่งรถไปเรียน หรือกลับบ้าน ผมมักจะนึกถึงเพื่อนคนอื่นๆอยู่เสมอว่า ทำไมไอ้นั่นสบายจัง ไอ้นั่นมันรวยจังวะ ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่ เหมือนเบื่อตัวเองเบื่อชีวิตตัวเองมากๆ ผมก็เลยใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย บางทีก็ไม่ไปเรียนไปนั่งเหม่อคิดนุ่นคิดนี่ตลอดเวลา ผมเป็นอย่างนี้อยู่ 3 ปี เรียนก็ไม่ผ่านซักเล่ม จนมีความคิดอยากเลิกเรียนออกไปหางานทำจริงจังไปเลย ซึ่งเต็มที่ก็คงได้แค่ทำงานตามห้างไปวันๆ

แต่มีวันหนึ่งชีวิตผมก็มาพบจุดเปลี่ยน มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาผม เธอพร้อมให้กำลังใจผมตลอด เธอรุ่นเดียวกับผมแหละแต่เธอเรียนจบแล้ว เธอถามผมว่าทำไมถึงเรียนไม่ผ่าน ผมบอกไม่รู้ เธอก็เลยโอนหน่วยกิจมาลงเรียนกับผมอีกใบ
แล้วก็เคี่ยวเข็ญผม ไล่ผมไปเรียน ร้องไห้เวลาที่ผมไม่ยอมไปสอบ ผมไม่อยากให้เธอเสียใจก็เลยไปเรียนกับเธอทุกวัน

ผมและเธอใช้เวลา 2 ปีครึ่งหลังจากนั้นจบนิติราม แล้วก็ลองไปเรียนเน เธอก็ทำเหมือนเดิมจนผมจบได้ภายใน 1 ปี
มันเหมือนฝันนะจากคนที่ไม่มีอะไรเลยในชีวิต แต่ผมกลับเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนอนาคตตัวเองได้ภายในเวลา 3 - 4 ปี
ผมต้องขอขอบคุณเธอคนนั้นจริงๆ ที่ทำให้ผมไม่ได้อยู่เดียวดายบนโลกใบนี้ ปัจจุบันผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กับเธอ
และคิดว่าจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต เธอเป็นภรรยาของผมเองครับ

จุดเปลี่ยนของแต่ละคนอาจจะไม่เหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าทุกคนจะมีจุดๆนั้นผ่านเข้ามาในชีวิต เราท้อแท้ หรือรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับชีวิตได้ แต่ถ้าเรายังมีความฝันหรือความหวังอยู่ ก็น่าจะมีเหตุการณ์หรือจุดเปลี่ยนนั้นๆเข้ามาครับ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ

ปล.พิมพ์สดจากความทรงจำครับ อาจไม่สละสลวยเท่าไหร่ แต่อยากให้กำลังใจทุกๆคนที่อยู่ในนี้ครับ

เฮียโชคดีมากอ่ะ : )

https://thebluecero.wordpress.com/

งานเขียนต่างๆของผมย้ายมาที่นี้แล้วนะครับ

งานบ่นงานอวยมาหมด นิยายก็เช่นกัน

เยี่ยมครับ